Ma trzy lata i boi się schodzenia po schodach. Przez krótki czas lęk objął również wchodzenie, ale udało się to opanować. Strach przed schodzeniem, zwłaszcza w tej jednej konkretnej klatce schodowej utrzymywał się jednak długo. Tuż po przekroczeniu progu mieszkania – chowanie się w kącie, strach przed podejściem do krawędzi, histeria po usłyszeniu, że trzeba …
Choćbyśmy skakały pod sufit z okazji ciąży, to chyba każdej zdarzy się moment zawahania, wątpliwości. Czy damy radę? Czy osławiony instynkt macierzyński nas nie zawiedzie? Kiedy się uruchomi?
Kiedy wyobrażałam sobie, jaką będę mamą, widziałam siebie piekącą słodkości i smażącą naleśniki. Definicją domowej atmosfery był zapach ciasta unoszący się z kuchni w leniwości sobotniego popołudnia.
Zazwyczaj siedzimy w swojej głowie, jak w wygodnie urządzonym domu. Znamy każdy kąt i sprzęt, wiemy gdzie stoi wygodny fotel z widokiem na wspomnienia. Obok niego wyszperany przed laty stoliczek z filiżanką pełną marzeń albo pełnym ich kubkiem, albo i nawet imbrykiem.
Mandarynki wciągane kilogramami, nagła potrzeba zjedzenia ogórka kiszonego o 4 nad ranem. Niemożność zniesienia zapachu mięsa albo gotującego się rosołu lub odwrotnie nieodparta chęć na smażoną kiełbasę po latach weganizmu. O albo nawet musztarda pochłonięta na raz prosto ze słoiczka.
Tego dnia coś wisiało w powietrzu. Niesprecyzowane napięcie szukało swojego ujścia. Zebranie dziecka na zakupy było marnym pomysłem, ale chwilowo nie było alternatywy. Zaczęło się już od wejścia, bo rączka koszyka nie wysunęła się tak lekko jak powinna. Potem było już tylko gorzej. Kulminacja nastąpiła gdzieś między słoikami a puszkami, bo…
W mojej lodówce leżał kiedyś kawałek arbuza. Leżał i czekał. Odłożyłam go tam specjalnie dla mojego męża. Dziecko i ja dobraliśmy się do reszty już wcześniej. B wrócił z pracy, ale arbuz nadal czekał. Kolejny dzień i następny… Zaniepokoiło mnie, że lada moment będzie niezjadliwy. – W lodówce jest arbuz. Dla Ciebie. – dodałam, żeby …
Mój głos w temacie matek-wilczyc skaczących sobie do gardeł nad tematami karmienia i innych spornych. Sprawa jest dość zawiła, ale dziś kołaczą mi się po głowie dwa jej wątki. Po pierwsze, nieco przewrotnie, czy potrzebujemy jeszcze teraz tekstów o tej rzekomej wojnie? A po drugie: to jak właściwie rozmawiać z innymi matkami?
Największy dół przeżyłam już w szpitalu. Byłam w szoku, że jednak nie udaje mi się tak łatwo karmić. Wiem, że przyczyną było poniekąd cesarskie cięcie. Mój naturalny poród został przerwany, dziecko od samego początku źle się wstawiło, a kiedy zaczęło mu spadać tętno lekarze po prostu ratowali życie i zdrowie wyjmując go operacyjnie. Niemniej byłam wtedy …
